hayata merhaba dedigimiz an hayat filminde oynamaya baslariz.
oncelikle bir figuran kadar degerimiz yoktur, olsa olsa konu mankeniyizdir. kimse bizi tinlamaz.
yavas yavas hayat sektorunde tirmandikca filmde aldigimzi rol de artmaya baslar.ilkokula baslamak ile figuranligin mektebine baslamak neredeyse bir. okuma yazmayi ogrenmek rol yapmayi ogrenmekle esdegerdir.
lise hayatina sinavlarla hazirlanirken aslinda figuranlik giris sinavina giriyoruzdur. ya asama kaydedip sinif atlayacagiz ya da figuranligin kenarinda durmaya devam edecegiz. ilk rol tekliflerini almaya baslariz lise yasamimizda. ilk replikler de soylenmeye baslar.
esas sinav ise universite sinaviyla yasariz. iste figuranliga adim atacagimiz andir. basrollerin aranilan oyuncusu mu olacagiz yoksa ikinci adam mi? yoksa kapidan donup binlerce yuz eskiten normal figuranliga devam mi?
az replik, az para memurluk gibi.
ardindan sinav sonucuna gore terfi edersek en azindna replik artacak, alinan ucret de. hayranlar kazanmaya baslayacagiz. kimi surekli kimi sadece hayal, gecici !
ardindan da basrol. kacimiz su an basroldeyiz bilemeyiz, kacimiz da figuran.
tek bildigimiz ise film devam ediyor.
bu klasik yoldu, bir de cocuk yildizlar gibi hayata erken atilan, erken figuranliga baslayanlar var, onlar da zamanla hayat hep boyle devam edicek demekle ben artik basrol oynacagim demek arasindaki ince cizgiyi takip ederler. kimisi silinir figuran olarak kalir, kimisi ise yeni hayranlar yeni basroller ile devam eder.
