okulda öğretmenlerinizin " baban ne iş yapıyor?" sorusu karşısında, gözleriniz dolar, boğazınıza birşeyler takılır, ne diyeceğinizi bilemezsiniz susarsınız.
babasız olduğunuzu öğrendiklerinde, etrafındakilerinizin size sanki hastaklıklıymıssınız gibi acıyıcı bakışlarına maruz kalırsınız.
özel günlerde, özellikle de bayramlarda ve babalar gününde canınızın yarısının size ne kadar da acı verdiğini fazlasıyla hissedersiniz; o günler hiç gelmesin istersiniz bu yüzden.
arkadaşlarınızın babalarıyla olan ilişkilerine gıptayla bakarsınız; öyle ki yaşlı babasının koluna girip, yürüyüşe çıkaran komşu teyzenizi bile kıskandığınızı farkedersiniz.
yıllar geçtikçe küçülür diye beklediğiniz yaranız, gitgide büyür kapanamaz hale gelir; en ufak şeyde canınızı acıtır.
ama tüm bunlara rağmen, yanınızda kale gibi dimdik duran bir anneniz varsa şanslısınızdır ve bunun için şükredersiniz allah' a...
