eğer babanız sizi başka bir kadın için terk etmişse, keşke ölseydi dersiniz... ölümü kabullenir insan, anıları hatırlar mutlu olur. ve onusevmekten vazgeçmez. ama baba terk edip giderse, onunla ilgili her şey oturur içinize. öyle bir düğümlenir ki boğazınıza bir şeyler o aklınıza geldiğinde, öyle bir sızlar ki burnunuz... ağlamak istersiniz, ama ağlayamazsınız değmez diyerek. sevmiyorum dersiniz herkese, umrumda değil... ama öyle olmadığını bilirsiniz, onu sevmeye devam edersiniz... bu yüzden gerçekten ölmesi sizin gözünüzde ölmesinden daha iyidir. gerçekten olmaması kabullenilebilir ama, varken olmaması... işte o asla affedilmez...
