Tek bir şansın var; aralarına sız,
Sakın unutma; hepsini yoket,
Panzerler; üzerlerinden geçecek
Hepsini aşağıla, gururları yerle bir olsun,
Ve de halkları da; daha da sürünsünler,
Tifüs; onları çürüt,
Salgın; köklerini kurut,
Esir alınmayacak; ölülerini yak!
Savaş başlıyor, onlara cehennemi göster,
Ölüm günü, sonraki durak normandiya,
Sonun başlangıcı.
Nasıl yapacağımızı biliyoruz ve mutlaka kazanacağız.
Emin ol savaş barıştır,
Mahvolmuşlar içinse geri çekilme,
Deliler içinse bir oyun tahtası,
Kalbi ve ruhu olmayanlar içinse bu dünyadaki cennet.
Savaşta ve aşkta her şey adildir derler,
Düşmanı öldür, ama kafa derisine dokunma.
Bedenindeki organları ülken için bağışlayabilirsin,
Bu arada işte tekerlekli sandalyen.
Bir zamanlar olabileceği her şeyi olmak zorundaydı,
Ama şimdi artık bir hiç, kimsenin farkında olmadığı,
O da artık senin ve benim gibi, ne kadar da komik,
Ne kadar da komik, çok komik.
Suskun gözlerinde gözyaşlarını tutamıyor,
Yıkıntıların arasında terkedildi, kimse umursamadı.
Orada neler yaşandığı hiç bilinmeyecekti,
Ne merak eden ne de sormaya cesaret eden oldu.
Ülkem için ne yapabilirim diye sorma,
Ülkenin senin için yapabileceklerine bak:
