Bipolar II bozukluğu kısaca 'hipomamik episodlarla giden rekürran majör depresif epizodlar' olarak tanımlanabilir. Bipolar II bozukluğu DSM-III-R'da başka türlü adlandırılamayan bipolar bozukluk içinde tanımlanıyor. DSM-IV'e göre en az bir hipomanik epizod ve en az bir majör depresif episod bulunmalı. DSM-IV'deki diğer kriterler ise şöyle: hiç bir zaman manik episod veya mikst episod geçirilmemiştir; duygudurum episodları şizoaffektif bozuklukla daha iyi açıklanamaz ve şizofreni, şizofreniform bozukluk; sanrısal bozukluk ya da başka türlü adlandırılamayan psikotik bozukluk üzerine binmiş değildir. Kronik, katatonik özellikler gösteren, melankolik özellikler gösteren, atipik özellikler gösteren, postpartum başlangıçlı, epizodlar arasında düzelme olan ve olmayan, mevsimsel yapı gösteren (sadece majör depresif episzodlar için uygulanır) ve hızlı döngülü olan hastalar DSM- IV'e göre tanı konulduğunda ayrıca belirtilmeli (1). Bipolar II kadınlarda daha sık görülüyor. Yaşam boyu prevelansı ise 0.5. Hipomanik episodlar kişiye özgül bir biçimde majör depresif episodlara öncelik ediyor yada izliyor olabilir. Hastaların yaklaşık %5 ila %15'i bir yılda 4 veya daha fazla duygudurum epizodu geçiriyorlar.
Bipolar II'nin ailevi sorunlarla daha ilişkili olduğu ve bipolar I'e göre daha erken yaşta başladığı, hastaların bipolar I'e göre suisid girişimi ve sonuçlandırma oranlarının daha yüksek olduğu yönünde kanıtlar vardır. Bipolar II'nin ayırcı tanısında bipolar I, majör depresyon ve borderline kişilik bozukluğu (BKB) göz önünde bulundurulmalı. Hipomanik episodların kronik olarak depresif olan hastanın ötimik dönemleriyle ayıd edilmesi ayırıcı tanıda bir diğer kritik nokta.
Bipolar II'nin, henüz yeterli çalışma olmamakla birlikte kronik seyirli bir hastalık olduğu yönünde bulgular var. Bipolar I'deki tedavi yaklaşımının bipolar II'de de geçerli olup olmadığı sorusuna da kesin bir cevap vermek için henüz erken.
