(bkz: igor stravinsky) ve (bkz: james joyce)un kankasi, dönemdaşı, plastik sanatlara tercümani olduğu düşünüldüğünde resimlerine daha bir ürkek fakat temkinli yaklaşalabilen ressam. buna kariın fırçadan mıdır, tualden midir, göze hitaptan midir, sembolizmasindaki göreceye uygunluktan midir bilinmez ama, edebiyattaki ruh ikizi, hakli olarak * çoğunlukla artan bir hiddetle sülalesiyle anılırken, kendisi ve stravinsky her daim saygiyla anılmış kübizmle birlkte minimalizm e aaçtıklari kapilar daima kiymetli degerlendirilmiştir. bunda muhtemelen, (bkz: james joyce) godotyu bekleyerek gecen 24 saati yaklaşik yediyuzkirkbeş sayfaya ve michel foucaultbu bir pipo degildir cümlesini yaklaşık 200 sayfaya yayarken, kendisinin bir ulkenin dramini bir tabloya, bir cevabi ise bir cumleye sığdırabilmesindeki keramettir. nedense jan saudek in onun bir parcasini, daliyle birlikte fotografa taşıdığı hissiyati vardir.
