bi dakka ama. aşk dedim diye, gerçekten aşkın satın alınmadığına iddia ediyorum demek değil bu. hem de tam aksini gördüm yaşamım boyunca. hele ki günümüzde. şöyledir dikkat edin:
birine aşık olursunuz/hoşlanırsınız ve onu etkilemek için ilk etapta en güzel kıyafetlerinizi giyersiniz. özellikle buluşmalarda. biriyle buluşacak diye yeni kıyafetler alan insanlar tanıdım ben. bakın burda para ilgiyi satın alır. gidilecek mekanlar hep en nezih, en pahalı, cool diye tabir edilen insanların gitikleri yerlerdir. ve bu tip yerlerde hep pahalıdır diğer yerlere göre. evet amaç yine karşındakini etkilemek. "bak ne kadar da etkileyici bir insanım" demek için gitti biraz daha paranız bakın.
zaman ilerler, görüşmeler sıklaşır ve hediye alıp karşındaki insana değer verdiğini göstermek istersiniz. hediye ne kadar pahalıysa o kadar kıymelidir. işte, değeri satın alırsınız. eğer o kişi hediyenin fiyatıyla değer biçiyorsa size, aslında özür dilerim ama berbat bi insanlık anlayışı olan o değil, sizsiniz. çünkü maddi ederi yüksek bi hediyeyle değeri satın almaya çalıştınız. ve nedense, kimse kendine ait bir hediye vermek isemez aşık olduğu kişiye. şimdi hissettiğiniz bir iç hesaplaşma mı?
ve kavgalar başlar. çünkü paranın satın alabileceği aşk, daha yüksek fiyatla satılmıştır. çünkü, para aşkın oluşumunda tam merkezdedir ve etrafında siz dönersiniz.
şimdi bunları yaşamıyorum diyenlerin yalanlarını dinlemek istemem açıkçası. kız- erkek ilişkilerinin böyle keşmekeş hale gelmesinin sebebi, para ile satılabildiğinin anlaşılması. ya da anlaşılmaması. şu bir gerçek ki, para dolaylı olarak aşkınızın sahibi. kimin elinde ise kazanan o'dur. yani aşk değil bu, bir pazarlık.
zaten bundandır aşk'ı tadamayışımız. hep arayışımız, ama bulayışımız.
