üç beş dakika sürdü, süregeleceği belli olmayan kararı vermek. dünyaya karışmayan odanın jaluzilerini kaldırdım, akşam güneşiyle yüzleşsin, sindire sindire alışsın, ertesi güne hazır girsin diye. umut barındıran, sakinleştiren değirmenler i ekledim listenin ilk ve son şarkısı. " akarız belki dereler gibi denizlere " döküldü zihnimin dudaklarından onunla beraber. sonra, alışagelmişliği bir kenara bırakıp sol elimle çektim kutudan arkadaki sigarayı. ilk nefesi alıyormuşcasına çektim ciğerlerime, sonra bütün dertleri bırakmışcasına attım içimden umutla. düşünceleri naftalinleyip sandığa kaldırmak istedim ama sandığı bulamadım eski dertlerimi naftalinleyip kaldırdığım. epey zaman olmuş anladım mutsuzluğun yakamı bırakmadığı. her bir şeyi kafamda biriktirmişim, sonra tekrar tekrar düşünmüşüm. şimdi karşıma çıkan "silmek istediğinizden emin misiniz?" ibaresini sallamadan evet diyorum. evet. sil. * de epey zaman alacak sanki. işlemci düşük, ram düşük, zamana ayak uyduramamışlar. neyse ki teknoloji gelişti ve ucuzladı hepsi. gider alırım hemen media markt tan tabi formattan sonra...
