10 yıl geçse de etkisini devam ettiren, dün akşam tedirgin geçen ve bir türlü sabahın olmamasından anladığım kadarıyla 20 geçse bile izlerini kişinin bünyesinde fark etmeden sakladığı felaket.
evet uyuyamadım. uyudum da hani uyur-uyanık tedirgin bekleyiş olur ya öyle geçti sabaha kadar. sanki aynı saatte aynı şeyi yaşayacakmışsın gibi bir şartlanma. sürekli saati gözlerken beynin sana oyunlar düzenleyebilir. oyuna kaptırmamak lazım diye kendini telkin ederken bile acaba oldu mu, ben mi salladım diye tekrar başa saran eminsizlikler, korku paniği. işte böyle bir gece. hemen her gece.
