yapıldığını görünce içimizde dayanılmaz bir şekilde olaya ortak olma duygusu belirir. derhal aracına yanınan gidilir ve arkadan dayanılır. iterken de bir yandan herkes bir komut verir: "boşa al, bir kere vurdur..." v.b. sonra araç çalışır ve ufukta kaybolur. geride kalanlar var ya o geride kalanlar çok mutlu olurlar.
yeri gelmişken bir de anımı anlatayım. küçüğüm o zamanlar. mahallemizde ilçemizim stadı vardı. amatör ligde mücadele eden takımımızın galibiyeti sonucu coşmuştuk. neyse herkes dağılırken birden insanlar bir yana toparlanıp gitmeye başladılar. sebebi görünce ben de olaya katılmak istedim. bizim takımın oyuncularının bir tanesinin arabası çalışmıyormuş ve itilecekmiş. herkes peşindeydi. ben de tabiki. koca koca adammların ayağının altında ezilmeden bagajın üstüne zıplayıp oturmaya çalışıyordum. amacım millet itsin bende beleşten eğleneyimdi. neyse aniden çalışan araç ileri bir manevra yaptı ve ben de araçtan düştüm. kafam yarıldı. yüzüm gözüm kan içinde kaldı. sonra o futbolcu beni hastaneye götürdü. hastanede kafamı gözümü sardılar. aynı filmlerdeki gibi oldum * sonra eve geldim ve iki gün boyunca aralıksız uydum. uyandığımda burnumdaki kan kurumuş burnuma batıyordu. aradan aylar geçti ve ben o futbolcuyu tv'de gördüm. transfer olmuştu. ben
dua ettim arkasından.
