uzakdoğu sinemasının dinginliğine alışık olmayan hollywood bünyelilerle izlemenin işkence olduğu film. o uzun aralıklı suskunluklar "eee hadi ne zaman konuşucak bunları", sembolik anlatımlar "şimdi burda niye bunu yaptı ki bence salakça"ları, mevsimler-insan hayatı metaforunun sadece bir "piii burda güzel mangal yapılır" tarzı söylemleri ortaya çıkarması tepeye kan sıçratır "lan bi sus da izleyelim" de diyemezsin. tavsiyem yalnız izlenmesidir. aman diyim.
