otobüs bekliyorduk. yanımda o. hiç bir zaman beni sevgilisi olarak görmeyecek arkadaşım. zaten son görüşüm, amerikaya gidiyorum üç aylığına.
otobüse bakıyordu o, bense ona. "bana bak dedim, sen bana bak yeter ki..."
yeniden döndüğünde boynundan öptüm onu nazikçe. "sevgilin olursa lütfen bana söyleme" dedim ve önümüzde duran ilk otobüse alakasız bir yön olmasına rağmen bindim ve yanından ayrıldım. sonrası amerika yolculuğu.
...
gelince öğrendim bir arkadaşından. onu öyle öptükten sonra arkadaşına dert yanmış: "niye böyle yaptı ki sanki... kafamı karıştırdı... yoksa ben de ona aşık mı oluyorum? yoksa seviyor muydum onu... kahretsin amerika'da artık..."
anlaşılan bu kaçış işe yaramış. hiç beklenmedik şekilde kendini acabalara vermiş. benim zamanında ona olan hislerimi bir başıma kalıp kafamda kura kura büyüttüğüm gibi, o da içinden hisler çıkarmaya başlamış benimle ilgili.
