uzanıp da dokunamamak; hayata dair yaşanılan tüm pişmanlıkları unutmaya çalışmaktır vazgeçmek. her defasında gerçeklerden bir kaçıştır. yaşanılanlar ne olursa olsun; hayatın yükünün ağır geldiği dönemlerde eminim ki birçok insan düşünmüştür birçok şeyden vazgeçmeyi. ama neden? ama kimden? ama niçin?
kaçımız biliyoruz bu soruların cevabını? kendimizden mi vazgeçiyoruz, ya da bizi üzen kimselerden mi kaçtığımızı sanıyoruz?hatta hayatın bize verdiklerine sırt mı çeviriyoruz vazgeçerek? önce bunları bir düşünmek gerek. açıkçası aslında hiçbir şeyden vazgeçemiyoruz. bunu kabul etmemiz gerek. kaçmak istediğimiz , bağlarımızı tamamen koparmak istediğimiz şeyler gün geliyor yeniden karşımıza çıkıyor. bazıları tüm gerçekleriyle bazıları ise suret değiştirerek.
anlatmak istediğim, her vazgeçiş bir kaçıştır. kaçışlar ise insanlara bir şey kazandırmaz, tam tersine pişmanlıklara sebep olur. aldığımız her nefes benliğimizin derinliklerine işliyor. acılar, üzüntüler, sevinçler, korkular, kıskançlıklar, ihanetler, seviçler, hastalıklar vs. vs. bunların her biri bizim hayatımızın bir parçası. bizi biz yapan şeyler bütün bunlar. bütün bu değerleri hiçe saymaktır vazgeçmek.. zayıflığın timsali; gücün ve cesaretin düşmanıdır vazgeçmek !
