neden insana bu kadar hüzün verdiğini bilimadamları acil araştırmalı. sadece parçalı bulutlu, uzaktaki bir kızıllığa bakıp bir insan nasıl üzülebilir? atalarımızdan kalmış olan bi psikoloji de olabilir esasında. ilk çağ insanları o zamanlar belki karanlıktan korkuyorlardı ve tam o gün batımının kızıllığı onlara karanlığın habercisiydi.* bu yüzden de kedere bağlıyorlardı o anda. bi ufak açıp eski sevgililerini düşünüyorlar mıydı bilmiyorum ama benim teorim bu. topu kavisli bi ortayla isviçreli bilim adamlarına atıyorum.
