imkansız olan eylemdir. kim ne derse desin eğer bir insanı gerçekten sevmişseniz onu ömrünüz boyunca unutamazsınız. her şarkıda, her şiirde bu geçer mutlaka. eş dost "takma kafana ya, unutursun sen de bir gün, zaman her şeyin ilacı. kendini boşuna üzüyorsun." der kesin. ama bu cümleler kişiyi asla tatmin etmez.
ille de onu istersiniz. o'nsuz bir hayatın anlamsız olduğunu, yaşamak için artık küçük bir umut ışığının bile kalmamış olduğunu düşünürsünüz. evet, tam burada kişiliğinizin ne kadar güçlü olduğunun da farkına varırsınız. hani hep derler ya acılar insanı güçlendirir diye, bir yerde doğrudur elbet. ama sadece bir yerde, çünkü hayatta yaşadıklarımız her neyse üzüntüler ve acılar da insanı güçsüz kılar. belki bir hafta, belki birkaç ay, belkide bir kaç yıl; tabii bunu ömür boyu sürdürmek çok daha kötü bir durum olsa gerek.
konuyu dağıtmadan şu unutma mevzusuna geri dönecek olursam, evet ayrılık denilen kavram her zaman var. her insan zaman zaman ayrılıktan nasibini alıyor. ayrılığın getirdiği sonuçlardan birisi de unutmak. yeni ilişkiler , yeni bir hayat düzeni kurmak, yeni alışkanlıklar edinmek, değişen, köhneleşen ne varsa hepsini bir kenara atıp kurtulmak.
çoğu zaman böyledir, sanki bütün bunları yaptıktan sonra kişi sevdiği insanı ve ona ait ne varsa her şeyi unutacağını zanneder. günler geçer, mevsimler geçer, siz değişirsiniz, hayat değişir, yaşadıklarınız değişir; hatta evlenirsiniz çocuğunuz olur, yeni bir işiniz olur...vs.vs daha birçok neden sayabilirim. ama o kişi kalbinizin en derin yerinde üzeri yıllarca örtülmüş bir vaziyette durur. imkanı yok çıkarıp atamasınız.
tabii günümüz sığ ilişkilerinden çok daha öte benim bahsetmek istediğim. hani şu her daim adı geçen güven ve sadakat var ya, işte bu ikisi bir kişiye bağlandığımız vakit içimizde öyle bir yer ediyor ki unutmanın hiçbir yolu olmuyor. biz kendimizi kandırıyoruz. "unuttum bile çoktan, bundan sonra ağlamak üzülmek yok diyoruz." diyorum ya boşuna çabalıyoruz. bu kadar şey söyledim uzun uzadıya ancak yaşar nabi'nin mısraları bu söylediklerimi çok güzel özetliyor. entrymi bu dizelerle bitireyim bari:
nasıl taşta çeliğin izi kalırsa derin
üstüme satır satır öyle nakşoldu yerin
üzülme senden sonra kalbime girenlerin
yalnız senin aksindir orada görecekleri !!
