senden kalan tek şey kırık dökük bir hayat şimdi..
neresinden tutarsam tutayım elimde kalan bir hayat..
renklerini yitirmiş solgun bir sayfayım şimdi..
kimin gelip geçtiğini umursamayacak kadar soğumuşum hayattan..
zaman zaman daldığımda hatırladığım anılar dışında bir kaç damla yaşsın şimdi..
bilebilir miydim sonu olmayacağını..
ve bilebilir miydim senin başka bir düşe tutanacağını..
beni kocaman bir boşluğa itip kaçacağını..
senden geriye kalan yönü belirsiz bir yol şimdi..
üzerinde ne olduğu, ne olacağı umrumda olmayan bir yol..
bir son bahar günüydü ellerini bıraktığım gün..
tıpkı son bahar yaprakları gibii kurumuştu içim..
ve birer birer düştü kuruyan düşlerim yaprak misali..
sonra ilkbahar geldi ellerimizi birleştirir birleştirmez..
yemyeşil oluverdi bütün düşlerim..
bilebilir miydim uçurumun kenarındaki son saatlerimi yaşadığımı..
gittiğin gün düştüm o uçurumdan bak hala savruluyorum o boşlukta..
ne ayaklarım yere bastı..
ne de bedenim bir ceset yığını gibi çarptı yere..
