Neden yazar oldum? diye sordum kendi kendime.
Cevap hazırdı. Hemen yapıştırdım kendime.
- Arada sırada yazabilmek için.
Ardından 5 yılda neden yazmak isteyen bir insan haline dönüştüğümü sordum kendime.
Cevap hazır değildi bu sefer. Bir sürü neden ve bir çok sonuç.
Hayatımı değiştirenlerin hayatları değişmişti, ve ben tüm değişimlerin kurbanıydım.
Kendimi yapılması zorunlu bir yolculuğun saf dışı bırakılmış yolcusu olarak hissediyorum. Yürüyor ve koşuyorum lastik izli asfaltta.
Bir kız. Aslında yıllardan beri aynı kız. Yolculuktan bana kalan.O kendi ayakları üzerinde yürüyemiyor.bir yolcu. rahatı iyi. hoşlanıyor belkide benden.
Ama...
Gülümsemesi sahte.
Vücudu başka yerdeyken bana bakması, beni sevdiğini göstermez. Beni tanıdığını sanıyor, yanılıyor, ben her cümleyi süsleyebilirim ve her cümle beni süsler.
Bir fotoğrafla yıkılabilir hayallerin. Ben tanıdığın ben değilim.
Hayat herkesi aynı şekilde sürüklerken, ben indim o trenden.
Ve şimdi herkes aynı.
Ben farklı.
