bu şehirden artık ayrılması gerektiğini söyler kız, son kez buluşmak ister.
adam kalan son gücüyle tamam der. elinde bir buket çiçek, yüreğinde onu vazgeçirebileceğine dair bir umut, yola düşer.
...
-Bu bir veda değil!
Bağırır adam , kızın tam karşısında, yüzü karanlıklar içinde, sesi titreyerek;
-Veda değil bu, ben seni ömrümün sonuna kadar bekleyeceğim!
kız Öylece kalır. ne sesini duyurabilir, ne söyleyecek kelimesi kalır geriye. ardından bakar sevdiği adamın, karanlıkta gölgesini bırakıp gidişini izler. Rüzgar kokusunu getirir burnuna. Rüzgar hoyratça eser. Ağaçların uğultusu ayak seslerini bastırır. gittikçe uzaklaşır sesler ve gölgeler.
çınarların arasından gökyüzüne bakar sonra. bir damla düşer üzgün gözlerine , ağlıyorum sanar. yüzünden kayıp ellerine düşer damlalar.
elinde bir buket çiçek, karanlık çınarlı yolun ortasında, terkeder ve terkedilir öylece...
