gençlik yıllarına kadar defalarca anneden dayak yiyip bir tekini dahi hatırlamazken, babadan işitilen okkalı bir lafı hala unutamayışımızdır. örneğin misal; pek sevgili annelerimiz, güdümlü anne terlği ile olsun, ellerinin tersleriyle olsun, oklavanın fazla acıtmayan kısmıyla olsun defalarca dövmüşlerdir. hem de ne dövmek. ama babalarımız pek bu işe bakmayıp daha ziyade işin felsefe kısmında olduklarından, sözleriyle dövüp, dövmeyi bırakın efendim dövmekten beter edip, ömrümüzün sonuna kadar unutmamamız için aklımızın bir yerinde iz bırakırlar.
