paranormal activity'yi ba$ıma bela edip, terk-i diyar eyleyen insan. plastik rüyalara dalmı$ken, üzerime onca duvar yıkılmışken, gri bir sabaha uyanmı$ken o'nu gördüm. tebessüm etti. limitlerini çizmi$tik evrenin kendi aramızda, belki de cümle bo$luklarındaydı kendisi, şimdi ellerindeki tüm balonları havaya bırak, uçsunlar..
24 Mart 1981,Perşembe, 03:17. Muazzam bir sessizlik senfonisi. Trafik ışıkları yolumu aydınlatıyor. Babamın paltosu üzerimde.Elimde annemin eski bir valizi.Dudaklarım çatlamış.Gittikçe görkemini kaybeden uzun bir cadde ve ben. ilerliyorum.Arkamda sadece ayak izlerim.Dönüp bakmıyorum bile...
Soğuk bir tren garına yaklaşıyorum. Yarım kalmış çocuksu anılarım. Bir daha dönmeyecektim. Bir ara durdum. Valizi bıraktım. Arkama döndüm ve gözlerim dolu bir şekilde çocukluğumun kaynağı olan sevinçlerin, şimdilerde bertaraf olduğu kendi tabirimce "Rüyalar Malikanesi"ne şöyle bir baktım.Sadece bu kadar. Devam ediyorum cebimde kalan onca sessiz harfle birlikte.Benliğim, gölgem, ideallerim, kestiğim ümitler..
