ak parti icraatlarının eğer gerçekten varoluşundaki özünü önceleyebilirsek, insan oy verdiği partiden ve kimliği olduğu şeyden sorumludur ki; günümüz konjektüründeki açılımların mahiyeti anarşist bir devinimlilikle devrimsel bir yapı izliyor çok şükür. bu şekilde, devrimciliğin ilk girişimi, her insanı olduğu şeyin sahibi olma haline getirmektir ve varoluşunun tüm sorumluluğunu kendine dayandırtmaktır. ve, insan kendinden sorumludur dediğimiz zaman, insanın yalnızca kendinden değil, tüm insanlardan sorumlu olduğunu söylemek istiyoruz ki; türk halkının bu demokratik tercihi önceki kalıplaşmış anlayışa bir isyandır.
aslında, olmak istediğimiz insanı yaratırken aynı zamanda insanın olması gerektiğini umduğumuz şekildeki bir imgesini de yaratmayan hiçbir eylemimiz yoktur demokratik hakkımızı kullanırken. şunu veya bunu olmayı seçmek, aynı zamanda seçtiğimizin değerini de doğrulamak demektir, çünkü hiçbir zaman kötülüğü seçemeyiz; seçtiğimiz her zaman iyiliktir ve hiçbir şey herkes için iyi olmadan bizim için iyi olamaz, hele ki mevzu bahis recep tayyip erdoğan'sa. diğer taraftan eğer türk devrim sürekliliği özü önceliyorsa ve imgemizi biçimlendirdiğimiz anda varolmak istiyorsak, bu imge hem herkes için, hem de tüm dönemimiz için geçerlidir. böylece sorumluluğumuz, onu var-sayabileceğimizden çok daha büyüktür, çünkü tüm insanlığı kapsamaktadır. eğer işçiysem ve komünist olmak yerine müslüman bir sendikaya katılmak istiyorsam, bu katılımla boyuneğmenin temelde insana uygun gelen bir çözüm olduğunu, insanın krallığının yeryüzünde olmadığını belirtmek istiyorsam yalnızca kendi durumumu ortaya koymuyorum ve ne yapıyorum: oyumu aslanlar gibi ak parti'ye veriyorum. herkes için boyuneğmiş olmak istiyorum, böylece tutumum insanlığın tümünü bağlamış oluyor. tayyip erdoğan kesinlikle che'den veya herhangi bir devrimciden daha büyük bir devrimci olduğunu anlıyorum böylece.
