yeni türküden bu şarkıyı ne zaman dinlesem aziz nesin'in bir öyküsü aklıma gelir. öyku şöyleydi:
adam 50 küsür yaşlarıdadır. bir sabah kahvalti masasinda gazetesini okurken gördüğü bir haber uzerine gözyaşlarına boğulur, 30 yillik karısı da nedenini öğrenince evi terkeder. sonra adam nedenini anlatir. adam askerliğini doğuda kışın yollari 6 ay kapanan bir yerde yapmıştır. kışlada gecen yalniz, dünyadan kopuk günlerinde bütün dertlerini tasalarini gazeteden kestigi bir amerikali aktrisin fotografina anlatmıştır. gerçi oradan ayrılırken fotografi almamistır, sonrada o kadın bir daha aklına gelmemiştir ama nasil güçşü bir bağ kurmuşsa resimle, gazetede aktrisin ölüm haberini gördüğünde o bağ yeniden canlanır. karısı da bunu ögrenince kendini aldatılmış hisseder ve evi terkeder.
aziz nesin burada benim doğru dürüsst anlatamadığım olayi öyle bir anlatir ki... sonra bu sarkida gecen "o kadar sevdim ki resmini işte bügün konuştu benle" bana hep bir resimle kurulan o inanilmaz bağı animsatir, etkilenirim.
