an itibariyle okuyanlara bok gibi bir günaydın diyen kızdır.
aynı zamanda haberini okurken dumurdan dumura(üzülerek tabi) uğratan kızdır. sırayla kendimi aile fertlerinin yerine koydum. düşünsenize bir çocuk. 30 yaşında bir adamla iğrenç bir tecrübe yaşamış(umarım isteğiyle), oyuncak bebeklerine annelik yapmayı bırakalı bir kaç yıl geçmişken anne olmuş. 15 yaşımdaki halimi hatırladım bir an... ne alaka ya...
sonra anne, yargısız infaz olmasın ama kızının bu duruma düşmesinde babadan daha fazla suçu vardır diye düşünüyorum. yinede yerine koydum kendimi. hissedebilceklerini hissetmeye çalıştım tuvalete girdiğinde. aman siz denemeyin kafanızda o ana gitmeyi yoruyo insanı. ama nasıl olurda bir anne! yeni doğmuş bir çocuğu orda bırakarak çekip gidebilir aklım almadı.
peki baba. kendimi yerine koydum aklımdan intihar geçti. sonra düşündüm bi de çocuğu hamile bırakan adam(!) var. ölümü ona yakıştırdım vazgeçtim.
