HAYALLER VE GERÇEKLER
Uzak zamanlar birinde küçük bir kız yaşarmış. Hayal kurmayı çok severmiş bu kız.hayatı da düşleri gibi sanırmış. sonra büyümüş.gideceği yolun uzun olduğunu düşünürken,hiç tanımadığı bir şeyle karşılaşmış biraz korkmuş ama umursamamış. güçle devam etmiş yola.hızla ceplerini kontrol etmiş.ağzına kadar umutla doluymuş içleri. bu defa özgüven de arkadaşlık etmiş ona.derken sarp yamaçlara götürmüş onu ayakları.telaşlar kaplamış içini.panikle ceplerine bakmış yeniden.umutları hayli eksilmiş.hayalleri ve azalan umutlarıyla kalakalmış öylece...çoğumuz bu gibi durumlarda yapmak istediklerimizden vazgeçip hayatı ıskalarız.gerçekler çoğu zaman umutsuzlukları doğurur umutsuzluksa imkansızlığı.gçlü olmayı unuruz hep birşeylerin farkına vardığımızdaysa pişmanlık daha acıdır. neden böyle olur her zaman? oysa hayat böyle kurulmaz.bizim için tek bir anahtar kelime vardır. oda herşey sen de başlar sen de biter bunu unutmayalım.
