ölümüne yakın tüm keyfi burnundan gelir, kabre yaklaştıkça o keyiflerden mutluluktan ayrılma korkusu başlar, o sevdiği sevgilisi, o en sevdiği dondurma, o en sevdiği kişilerden ayrılıacak olmanın vereceği ızdırabı ancak bir ateist bile bilir...
zorluk anında bir yaratıcıya sığınmamak ne kadar keder , üzüntü verir insana. bunu da bir inanan bilir..
karanlık içersinde güneşi bırakıp, ateşböceği gibi kendi sönük ışığına dayanmaktır bu durum..
ya da gözünü kapayıp etrafı kendine gece yapan kişidir..
