Protokole dahil olup seremonilere katılmak yerine formasını giyip tribünde bizimle coşabildiği için, esmer tenini sırma işlemeli beyaz ipek kravatlarla ağartmaya çalışmadığı için, elle attığı bir gol sonrası yüzsüzce sırıtmak ya da takiye yapmak yerine hazır cevaplılığını konuşturabildiği için, elle gol attığı takıma, bütün takımı çalımlayarak da gol atabildiği için, hayata geç kalmış bütün varoş çocuklarının yapabileceği doğru ve yanlışları yapıp her şeye rağmen dünyevi hazlardan vazgeçmediği için, koluna Che bacağına Castro dövmesi yaptırdığı ve Arjantin halkını Bush'a karşı isyana teşvik ettiği için, kalp krızi geçirdiğinde Napolili bir çocukla, istanbullu bir çocuğu aynı derecede kedere boğabildiği için, milyonlarca insana "ne olur ölme Maradona" dedirttiği için, dünyayı keşfetmekten korkmayarak Avrupa'ya gelebildiği için, yerleşik tüm ahlak kurallarına ve muhafazakarlığa kafa tutabildiği için ve en son olarak da oyundan çıkan Messi'yi ayakta alkışlayacak kadar alçak gönüllü olduğu için biz Maradona'yı severiz. Hem de çok severiz...*
