Günlerden bayram, dedeyle oturuyoruz. Uzun ömrü daha da uzun olsun, ve tatli, 77 yaşında.. Eve 3 hanım geldiler, biri yaşlı, biri orta biri ben yaşlarında. Orta yaşlı olan "Sen büyüğün oğlu musun?" , he dedim, en büyük erkek torun benim, siz kimsiniz?, "Eniştem anlatır, sahi o nerede? Camiide mi?", yok dedim gelir şimdi.
oturduk.
Saatler gibi geçen bir 4 dakika, konuşmuyorlarda. neyseki işkenceyi uzatmadan dede girdi içeri, endamı omuzlarında.
"Hoşgeldiniz kızım.." .. Elini öptürür..
biraz bakışmalar.. içerde nahoş bir hava var sanki cenaze getirmiş bu hanımlar. Sinirlerim boşalacak ama bekliyorum.
Aklımda dönenler; enişte dediklerine göre babanem tarafından olsalar, ama hiç benzemiyorlar. Hem hiç yoksa onlar kendilerini tanıtmaya meyilli olurlar. Kesit: "Vaaay, Borcu büyümüşsün, bak ya kocamaaan adam olmuşsun, şuncacık velettin traktörde gezdirirdik seni, heheeyt nasılda unuttu şimdi bizleri değil mi? değil mi?" -bakışmalar, gibi.. Ama bunlar, "Eniştem anlatır." Gizem yarattılar pek bi.
Sonra laf açıldı inceden, dedem sordu "Kahve ister misiniz, yapayım size?", "ıh" dedi yaşlı olan zar zor, ortanca hemen girdi lafa "Enişte biz aslında hayırlı birşey rica etmeğe geldik ama rahatsız etmedik inşallah?", "yok" der dedem böyle sorana, rahatsız etmezsiniz onu, rahat adam..
Yine orta yaşlı olan "Şey, biz eğer müsaade edersen, Annemi vefatında ablasının mezarına gömmeğe izin almak için geldik. Hani toprak mülkü sende ya". Dedeme baktım, ne diyor bunlar gibilerinden, babanem öleli 3 sene olmuştu eni konu. ama..
bir sessizlik... Bir kaç farklı dilde düşündü dedem sanki cevabı. Sonra dikkatli bakınca farkettim gözleri yaşarmıştı. Cevap vermedi. Orta yaşlı hanım yine ;
"Genç adam Halilin oğlu heralde değil mi enişte? Kocaman olmuş, ee tanımadı da bizi, senin anlatman daha uygun olur dedik." Dedem kararı yakışıklı bulmuş gibi ; "Bu hanım -Göstererek yaşlı olanı- Benim ilk eşim "meleğin" kız kardeşidir oğul."
Dumur..
-Senin bir ilk eşin olduğunu ilk kez duyuyorum dede.
"Duymaman normal oğul, 39 ay evli kalabildik." Gözlerinde ki yaşlar artık iyice belirgin oldu sanki. Koca adam.. heheyt saymış bir de, "39" ay diyor.
hafif boğazım kurumuş, -eee? dedim ama -eeaeea gibi çıktı, bozmadılar.
"Eeesi dedi ortanca olan, benim teyzem -yanındakini göstererek- yani annemin ablası, Melek Teyzem, senin deden askerdeyken vefat ediyor."
bir esinti oldu odada. biraz soğuk biraz sıcak. Dedeme baktım, gözlüklerini çıkarmış mendiliyle siliyor gözlerini. Bir şey demesini beklemedim ama, anlattı hikayelerini. Kızı nasıl aldıklarını, nasıl evlendiklerini ve askere gitmeden karısının hamile kaldığını. Sanki dün gibi anlattı. Açıldı biraz konuştukça, garip misafirlerimiz de dahil oldular sohbete. Ve sonunda ;
"Öyle hakkedilmiş, sevmiştik" dedi dedem. Anlamadım ne demek istediğini. Saygı duydum meleğe -annemiz mi demeliyim-. 21 inde ilk çocuğunu doğururken bebek ile birlikte ölüyor. Dedem askerde o sıra 34 aylık bir çile o zaman askerlik. izne geliyor, karısı hamile kalıyor, geri dönüyor. Çok zor bir hikaye. Telefonları yok, msn, webcam....
Yaşmağını yollamış Karısı Melek. Onu çıkarıyor dedem, eski bir sandıktan. saygı duyuyoruz.
ve gidiyorlar.
Dedeme bakıyorum. Enseme elini koyuyor, "Ah benim koca cocuğum..." diyor, "Her kocaoğlan gibi bizde sevdik, Yalnız.." ekliyor, "Dikkat et, biz sevgimizi miras bırakırız."
