karşı apartmanımdaki iki teyzenin de içinde olduğu grup. her sabah saat 09:00 civarında, o vahşi gülüşmeleri , o çığırtkan edaları ve bitmek bilmez dedikodularıyla uyandırır ve güne bomba gibi hazırlarlar. öyle ki ayılmak için kahve içme huyundan vazgeçilir artık. ancak tüm bunlara rağmen insanın içinde en ufak bir öfke oluşmaz aksine şevkat duyulur bu teyzelere. çünkü onlar büyük şehirlerde biten komşuluk geleneğini ayakta tutan yegane insanlardır. teşekkürler teyzeler...
