günlük hayatın kovalamacasında yokluğu fark edilmeyen yazar kişisinin ardından mezar taşı kıvamında yazılan bir çeşit ağıtın veciz ifadesidir. mezar taşı sökülerek asıl yeri sözlüğe taşınmıştır.
bir yazar vardı.
kendince güzel başlıklar açan.
sözlüğe neşe saçan.
sıkışınca hemen kaçan.
adı burhan çaçan.
değildi tabi kafiye olsundu.
birgün birşey sözlüğe teget geçti.
geçerken de bu yazarı seçti.
kendisi karşı bayıra geçti.
artık vakit çok geçti.
