ankara'da oraya buraya nickini yazmış. ne zamandır denk geliyorum. oraya buraya dediğime bakmayın, aslında bi yerde görüyorum. afsad'ın karşısındaki sokakta (beykoz sokak?) bahçe duvarında görüyorum.
lan ben her yanı nickimle donatmayı da bilirim. tee eryaman'dan başlar mamak'a kadar nikim yok benim yazılmadık bahçe duvarı, kaldırım maldırım bırakmam. iyice coşarım da, keçiören'deki o estetik garibesi şelaleye, atakule pipisinin tam uç kısmına, ykm binasının duvarlarına bile yazarım. hatta nikim yok benim yazısı postmodern bir başkaldırı, pasif direnişin simgesi, krize karşı bir hükümet protestosu olarak bile algılanır da dilden dile kulaktan kulağa yayılır, efsane olur. hatta mahalle bakkalından 'ibnenin biri s.kim yok benim yazmış bizim duvara. yoksa yok mına koyiim de, niye benim duvara yazıyon? bakkal murat dayı meğer çüksüzümüş diye çıkan dedikodunun önünü alamadım. önünü almak derken...' diye nicki yanlış anlar da olmadık küfürler yerim.
yazarım bebeğim, emin ol yazarım. ben yazarım da, nicki yazılabilirliğe sahip olmayan adamlar ne yapsın? montajelemanı yazsa mesela koçyiğit, 'her türlü tesisat işi yapılır' gibi anlaşılmaz mı? bi esprisi, bi gizemi olur mu? veyahut ayşengruda nickli biri var yukarıda, o adam ne yapsın? hadi hepsini geçtim, domaine hasret yumuşak g yazsa paşam, mahallelinin taşşak meselesi olmaz mı? domalmaya hasret yumuşak g filan gibi (töbe bismillah) algılanmaz mı? hele ki herifin biri çıkıp yazanı ben gördüm, şu apartmanda oturan esmer genç deyiverse de esmer gencin hasretini dindirmeye yeminler etse mahallenin aygırları?
biz de yazmayı biliriz ama, sözlükte nickini yazabilecek adam var, yazamayacak adam var. düşünürüm ben bunları, içlenirim, dertlenirim.
akşam akşam ne geyik gıdıkladın dersen, yazmasaydın lan sen de derim. lan mı diye sorarsan, lafın gelişi hacı, dellenme hemen derim. allah'dan yemek hazır olmuş da bir entrynin daha sonuna geldik. esen kalın.
