sevgililer arasında bazen bu tip aptalca diyaloglar geçer. iki taraftan birisinin "seni seviyorum" demesiyle başlar, diğeri "hayır, ben daha çok seviyorum", "esas ben daha çok seviyorum" falan işte böyle gider. itiraf ediyorum benim de fazla inanmamakla birlikte bu tür diyaloglara girmişliğim vardır. çok saçmadır. çünkü sevgi sabit bir doğru gibi seyretmez, değişkenlikler gösterir. sevgilim varken, hiç sevmediğimi duyumsadığım anlar da olmuştur, çok âşık bir halde onu görmeden edemeyeceğimi hissettiğim anlarda. kimse ne kendini ne de birbirini kandırsın.
ancak şu var ki genelde sevgililer arasında -sevdiğinden fazla sevildiğini zannedenler- in hüsrâna uğrama, terkedilme, acı çekme olasılığı daha büyüktür. ego insanı körleştirip sevgilinin sevgisini sonsuz zannetme yanılsamasına neden olup, onu hızla tüketme eğilimindedir maalesef. ve bu kendine güven sebebiyle, karşısındaki kişinin sevgisinin bittiğini farkedemez. terkedildiği anda affedersiniz göt gibi kalır.
