hem bir engelli hem de bir çocuk olmak,çocukluk güzel şeydir tabiib bir de özgur olunca kendi hastalığın için oyunlarını bölmek zorunda kalmamaktır.erken yaşta tanışmamaktır sorumluluk ve acıyla.doktora sadece grip olduğunda ya da ateşlendiğinde gitmektir belkide çocukluk.çocuksanız eğer hayatta sabahtan akşama kadar sokaklar hep sizindir oralar sizin hakimiyet alanızdır.üzeriniz çamurluhalde gelirsiniz eve anneniz çok kızsa da hiç kıyamaz aslında. ama bir engelli içir çok daha zordur çocuk olmak.oturduğunuz evin sokaklarını ezberleyeceğınize hastane koridorları ezberiniz olur.ellerim,ayaklarrım çamura bulansınistersiniz ama imkansızdır erkenden bırakmak zorunda kalırsınız oyuncaklarınızı çünkü tedavi herşeyden daha önemlidir size.heveslerinizi acımazızca alır elinizden hastalığınız.çünkük koşmak için önce yürümek gereklidir ama sizde oda yoktur.bu yüzden dğer çocukları çok kıskanırsınız bütün bunlar yetmezmiş gibi zamanda kötü oyunlar oynamaya başlar.geri gelmeyecek vakitleri çalar götürür elinizden.hayal kurabilmek için mücadele etmek zorundasınızdır.şimdi ben 19 yaşnda bir genç kızım.her ne kadar giden çocukluğum için üzülsem de hayallerim ve gençliği uğrunda savaşıyorum,onları da kaybetbek istemiydrum
