yaklaşık bir yıllık ilişki sonrasında bir ay önce ayrıldığım kız arkadaşımı(sözlük yazarı bu) hala unutamamış bulunmaktayım. ama bu entry'i okumayacağından adım gibi eminim zira pek fazla okumaz o. zaten neti yok şu aralar memleketinde. o yüzden rahat rahat yazıyorum bunu. herkes ayrılığı umursamadığımı sanıyo sözlük, yeni hatunlar peşinde olduğumu falan söylüyorum msnde geyik falan yapıyoz. güldürüyom neşelendiriyom herkesi tuhaf ama, ağlayan bi palyaço gibi hissediyorum bazen kendimi lan. ara sıra ağlıyom bi de aklıma geldikçe, gerçi pek çıktığı da yok aklımdan ama..**
tekrar başlamıycaz da bi daha farkındayım. üstelik normal dönemde bu kişiyle aynı apartmandayız biz. alt kat komşum kendisi, yetmezmiş gibi aynı fakültedeyiz. bi elemanla falan çıkarsa(ki çıkar niye çıkmasın) kesin görürüm onları. ne kötü bişey lan.
ne bok yesem bilmiyorum sözlük. zaten yaz okulundayım, gurbet ellerde. hiç arkadaşım falan da yok, sadece alışveriş ve okul için arada sırada evden çıkıyorum. feci bunalımdayım. son zamanlarda kendimi sözlüğe vermemin yegâne sebebi de budur. neyse işte, anlayacağın acayip boktan bi durumdayım.
