john petrucci vicivcicvicivic saniyede 50 nota tarzı soloları olmasa, sanki daha bi güzel olacak parça.
fonda mükemmel bir altyapı var. fakat o da nesi? mr. petrucci kendince müzikal mastürbasyon yapıyor. at adam gibi ritme uygun solonu da, jordan rudess'in yarattığı harikaları duymak için senin gitar cızırtını işitsel duyularımızdan elemek için kasmayalım.
bu kadar eleştirdiğime bakmayın a dostlar!* adamın* 4.30'larda girdiği bir yer var. o tonu yakalamak için şimdi uğraşmaya başlasam ancak 50 sene falan sonra...*
ayrıca 5. dakikadan sonraki sade, hatta sıkıcı geçiş bölümü bu progressive şahesere hiç yakışmıyor kanımca.
anlayacağınız odur ki, bir şarkıyı bu kadar çok eleştirebiliyorsam, o şarkıyı çok dinlemiş, çok sevmiş ve gönül vermişimdir.
