yaşanılan ayrılığa aslında yeterince ağlanmıştır. üzerinden iki ay geçmesine rağmen tazelenir birşeyler. üzülürsün yine. işte böyle bir anda bir türkü duyarsın içeriden. baban türkü söylüyordur içeride. yanına gidersin. haydi sende eşlik et der. ben bunu bilmiyorum dersin. tamam o zaman başka bir tane söyleyelim der. ve başlar...
çarşambayı sel aldı,
bir yar sevdim el aldı..
ne almıştır yarini senden? el mi? sen mi kaybetmişsindir onu? bu düşünce kemirir beynini.
hüzünlendiğini gören baba değiştirmiştir türküyü. şimdi çok sevdiği hayatı boyunca tek aşkı olan kadına, annene söylemeye başlamıştır bir şarkıyı.
gözlerin kimseye ümit vermesin.
yalnız benim için bak yeşil yeşil..
baban bilmez ki onun gözlerinin yeşil olduğunu. o gözlere bakmaya doyamadığını. yalnız sana bakmasını istediğini. o an yine ağlarsın ayrılığa. bir kere daha ağlarsın. çare olur mu? herşey tek bir sözüne bakarken aslında olmaz, olmayacaktır...
