insanın başına gelecek olan durum karşısında hiç bir şey yapamamak. hızla giden bir arabayı durduramayan bir sürücünün yapacak hiç bir şeyinin kalmaması.
ama çaresizlik denince benim aklıma filistinli baba ve oğlu gelir. kurşunların arasında kalmış baba ve oğlunun amaçları yalnızca ellerindeki su bidonlarını doldurmakken, bir anda israil askerlerinin kurşunlarına hedef olur ve yıllarca önce gördüğüm bu görüntü hiç bir zaman gözlerimin önünden silinmeyecek.
işte bu filistinli baba benim için çaresizliğin resmioldu.
peki yalnızca o mu? afrika'da ki açlıktan ölmek üzere olan bir çocuğun, 1 km uzaklıkta ki birleşmiş milletler yardım kampına ulaşmak isterken başını yere konmuş çocuğun hali ve ardında ölümünü bekleyen akbabanın sert duruşu, işte bu çaresizlik, artıkyapacak hiç bir şey anlam taşımıyor bu çocuk için. hayat dediğiniz şey onun için bir lokma ekmek.
veya bosna savaşında müslümanları bağlayıp dizdikten sonra kafalarına kurşun sıkan sırpların ve boşnakların ölüm karşısında ki çaresizlikleri. ölümü beklemek ve hayata tutunmak için hiç bir kurtarıcısı olmamak. işte çaresizlik bu.
veya halepcede kuçağındaki kardeşiyle ardında atılan kimyevi silahların hızından kaçmaya çalışan bir ablanın kaçışı ve evlerinin önünde nar taneleri gibi dağılmış anne ve çocukların görüntüleri, çaresizliğin remidir.
bir çoğumuz bir çok kez çaresiz kaldığımızı düşünürüz, aslında istediğimiz olmamaıştır. sevdiğiniz kişi size yüz vermiyor mu? siz onu sevdiniz o sizi sevmiyor mu? gerçekten çaresiz kalmışsınız.
