eğiten, öğreten, zamanı geldiğinde hatıraları yadettiren oyun.
hiperuzay iticisi kademe oniki oldumuydu uçardı bizim plazmalar eskiden. yapmiyolar simdi oylesini. zaten kimse de inanmıyor böylesi geyiklere. cinfikir oldu herkes tadı kaçtı oyunun.
iki sistemden daha öteye uçmazdı bizim casuslar, eskiden. kimin aklına gelirdi ki, hızını azaltınca daha uzaga gidecegi namuzsuzlarin. soru sormayi öğrendik, aklina geliyormuş bazılarının...
ayda gravitasyon açmaya çalışanlarımız oldu aramızda. açamadi ama nedense, sebebini ise kimse anlamadi uzun sure. güldük bol bol her okuduğumuzda, paylaşıp eğlenmeyi öğrendik..
ne ballı adam bu ya dedik, iki saniyeyle filonun peşine takılanlara sinir olduk. ekran karşında bize niye denk gelmezdi ki böyle şeyler, eee herkes şanslı doğmuyordu haliyle. kader sandığımızın bilgi olduğunu öğrendik..
aydan kalkan filo vurulamaz sandik hep. sonra harabeden donenleri indirmeye basladilar patır kütür. her işin bir püf noktasının olduğunu öğrendik. sonra aydan aya kalkani bile vurdular bir gün. o zaman da dostuna bile güvenmemek gerektiğini öğrendik..
tecrübe edenler sağolsunlar eğittiler bizleri..
dört işlemi doğru yapmanın önemini öğrendik bir de. elli milyon maden sömürgede kademe olmak için yatarken, onbin eksik yüzünden üç saat ekran karşısında gemilerin inişini bekledik..
