masal görünümlü, toplumcu gerçekçi şiir tadında çağan ırmak filmidir.
yaşanan olayın zamanının ve mekanının bilinmemesinden mütevellit konuşulan ağız çok eğreti durmuş. ama görselliği, atmosferi ve oyuncu seçimiyle buram buram çağan ırmak kokuyor.
beni en çok etkileyen ise sanırım, yine bir çağan ırmak klasiği olan 'çocuk'lar. artık buna ne denir bilmiyorum belki de ironik anlamda bir 'çocuk istismarı' denebilir, ama o yaptığı herneyse devam etsin istiyorum. duygu ve düşünceleri hiç bir şekilde zarar vermeden güvenle seyirciye taşıyan bu çocuklar, benim gözümde esas 'ulak'lardır.
