...gözlerini uykudan kaldırmış,odasının içini mat gölgeler sarmıştır, kurşuni gökyüzü ve birkaç kuşla beraber dışardan içeriye sızan cılız ışıklar ezik yastığının üzerinde yankılanmıştır.ergen yaşlardan başlayan yağmur korkusu mudur, evdeki sessizlik midir, yarım kalan işlerin kafa yorgunluğu mudur; anlamlandırmakta zorluk çeker, o hep dinlediği yağmur şarkısını düşünür, ya da rüzgarın cereyana sürüklediği pencerelerin şakımasını seyreder,bu bir şaşkınlık ifadesinin resmidir belkide.
perdenin altından koyu kapalı havanın ağrılık merkezinde uçuşan kuşlara kilitlenir, sigara paketine bir adım uzaktadır ya canı kurşun gibi ağırlaşmıştır, sokağın kirlenmiş yüzü ve geniş yapraklı incir ağacı gözlerini bulandırır, yolun ortasında evcilik oynayan küçük kızları seyreder,lisenin bahçesinde doyasıya coşup oynadığı zamanların yanından geçişler yapar, çoktandır görüşmediği ahbaplarının sitemleri ve çevreye olan üç beş kuruş borcu kafasını meşgul eder...
bulutlar ip nizamında geçip gitmektedir, başının üstünde beyaz yuvarlak buğday başakları oluştururlar,her şey biraz özlemdir yerde gökte sallanır; sicim sicim yağan yağmurun altında koştuğu coğrafyalar olsun ister,tomurcukları yeni patlayan ıhlamur kokusu getirsin burnuna dallar, ayakları ceylanlar gibi açılsın uzaklara kotarıp gitsin ister, ömürlük yalnızlığını anka kuşunun sırtına yükleyip kaf dağının ardına göndermek ister ....
sonra korkunç savaşların düşürdüğü harab şehirlerin çocuklarını düşünür, herkes eşit palavrasını la fontaine masalları na benzetir kimi zaman Andersen fable ları, afrikalı çocukların tane tane topladığı mısır parçalarıyla devşirdiği açlığına isyan eder, diri diri öldürülen ayı balıkları nın sahipsiz katliamına yüreğinden yeter çığlıkları kopararır, hiroshima ya atılan bombaların vurduğu mutsuz insanların yazgısına kahreder, haksız işgalle alabora edilen ölü coğrafyaların miğferi olmak ister...
*efendim koyu kapalı havanın getirdiklerini ve bir insanın imge dünyasının derinliklerini okudunuz,teşekkür ederiz...*
