hep duyardım görevi başında memura mukavemet suçtur, yok bunun gömleğinin bir düğmesini koparmak iki yüz elli yıldan başlar falan diye. özendim anasını satayım. ne kutsal meslekler var.
düşünsene hepimiz bir işte çalışıyoruz, adamlar gelip ağzımıza sıçıyor gıkımızı çıkaramıyoruz. hele ki bir şey satıyor ol. aman allah. o müşteri ''ben bu malı alırım ama sana da kayarım'' dese ''kaymağımsın balımsın'' der zevk almaya bakarız. halbuki görevi başındaki memur öyle mi? iflağını sökerler adamın. sikertirler, sokartırlar.
yalnız bu adamlar sadece görevi başındayken mi memur oluyor, ya da hep memurlar da sadece görevi başındayken mi bunlara dokunmak suç? anlayabilmiş değilim.
adam memur mesela normalde, mesai bitti hooop ev hanımı. artık gömleğini parçalayabilirsin. ya da mesela memur gıcık etmiş birini, adam bekliyor mesaisi bitsin de ağzına sıçayım. ve mesai saati bitti artık görevi başında değilsin diye pataküte dalıyor. hatta görev başında oluşu da göreceli. masasından kalktı tuvalete falan giderken kes önünü. ''nere la bura? görevinin başı şurda, sen burdasın'' de, sonra yer misin yemez misin?
neyse mesaisi başlıyor şimdi bunların, susalım ve saygı duyalım. görevi başında memura hakaretten hepimizi sikertirler, sokartırlar. mukavemet etmeyelim. sıkıyorsa görevinin başından kalk da gel lan!
