seviyor musun, tapıyor musun, peşinden sürükleniyor musun, başının en ıssız yerine mi oturtuyorsun... dur orda stop!!! beşi beş kuruştan ederin yok ey aşık! sen istediğin kadar çalkala yüreğini, harab ol, sokaklarda sabahla, kapısının önünde yat, nafile dostum ederin beşi beş kuruştan!!! hasbelkader ellerimiz ekmek tutar da üç beş kuruş kazanırız,ev bark sahibi olalım,yuva kuralım emeliyle icabında kumdan kaleler yaparız, değerimiz olmaz! elleriyle gözümüzü kapatır: ''beni unut der.'' en kutsal duvarlarımızı, inandığımız umutları yıkar parçalar götürür, nafile ederin beşi beş kuruştan... paylaşılan onca zaman, çekilen onca sıkıntı; kaldırımın dibinden avrupa arabayla giden, göğsünden taşan kılları gömleğine sığdıramayan, türkçedeki harf sayısından haberi olmayan hanzoya değişilir stop!özlemek,sarılmak,öpmek kitabından silinir; paranın iki renkli yüzü dünyasını değiştirir... güzelliğinden geçer de insanlığından da tiksinir insan böylesinin; hanzonun göğüs kıllarında kaybolur gider bir süre sonra zaten. 40 hekim çaresiz kalır, tedavilerinde. inşallahla başlayan lanet okumak ister de adam.''yukarda allah altımızda toprak döner bizi vurur.'' diye içine atar öfkesini...
