doğru düzgün yaşayamadığım acıdır. belki de böylesi daha iyidir.
10 yıl geçtiğinde bile hala köşede oturuyormuş hissi yaratır.
faydaları vardır herşeyin oldğu gibi:
bu hayat denen kahpe sizi daha yanaklarınız pembeyken tokatlamaya başlamıştır artık rüzgar yüzünüzü acıtmaz. gözlerinize kum kaçtığında diğer insanlar kadar canınız yanmaz zaten on yaşınızdan beri gözlerinizde bir kum tanesiyle dolaşmışsınızdır. hayatın ne kadar kolay sona erebilceğini kavramışsınızdır, her şeyi kafaya takmamanız bundan olsa gerek. ağlayan bir çocuk gördüğünüzde yaşadığınız acı onun kefenlenmiş vücudunun başında ağlayamamış bağıramamış olmanızdandır. zordur ağlamak onun ardından. cenaze namazında saf tutarsınız güya. aslında saftakiler sizi tutar. yıkılmazsınız orda olduğu gibi. elbet her zaman iyi insanlar vardır dünyada ama hiç biri onun desteğini hissetiremez size. her yara kapanır denir, bazıları iz bırakır bazıları bırakmaz. baba acısı ise kabuk tutar ve kemikleşir o kabuk. arada sırada kanar bu size insan olduğunuzu en iyi anlatan şey olur hayatınız boyunca.
dağ gibi adamdı sözünü her duyduğunuzda en güzel vesikalık fotorafı gözünüzde canlanır. ses tonunu unutmaya başlarsınz, artık rüyalarınızda görmüyorsunuzdur. eskisi kadar sevmiyor muyum onu diye sorarsınız kendinize. işte zihninizde onun gülümsemesini canlandıramadığınızda ağlarsınız...
