"bu eğlenceli, üzücü, trajikomik bir hikayedir. uzun olduğu için sanırım pek takdir edilmeyecek, oylanmayacaktır."
kedileri sevsem de uzaktan sevmek tercihimdir. onun için yakın arkadaşım ben10 da kedisini camekanlı balkonuna kapatmıştı. aramızdaki camla pek bi güzel eğleniyoduk bogisle. seni uzaktan sevmek aşkların en güzeli diyordum.
sonra biz ben10'la muhabbete başladık, unttuk bogisi. o eğlenmek için perdelere tutunmaya başlamış, nerden bilirdik. en son atladığı perdenin ardındaki pencere açıkmış, nereden bilecektik. sen tut perdeye atla, ordan gökyüzüne doğru uç, beşinci kattan yere çakıl...
haberi diyafonla geldi.
-sizin bi kediniz var mı?
+e evet.
-o aşağı düştü yanımızda...
biz dumur olup aşağı indik. ibr baktık ki bogis oğlan bir arabanın üstüne düşmüş. arabanın bagajında biraz göçük. sonra da utanıp arabanın altına girmiş. güç bela çıkardık. titriyordu zavallı. yukarı çıkarıdk, hiç bişeyi yok gibiydi. sonra rahat armut koltuğa oturunca kanlı dışkıyla tüm koltuğun içine etti. dedik bu kedi sabah çıkmaz. üstelik kedi de arkadaşımın değilmiş, emanetmiş. aradık gerçek sahibini, çok umursamadı. veteriner kediden pahalı malum...
kaç canı gitti bilmiyorum ama bogis sağlam çıktı. sonra salıverdik hayvanı üniversitemin iktisat kantinine. orda hemcinsleri gibi garfieldvari bir dana olsun yediği pizzalarla dedik.
...
aylar sonra bir lineer sınavında gördüm bogisi tekrar. sınıfa girmiş nasıl becerdiyse. arka sıradaki arkdaşımın sırasına çık, popusuna yaklaş, arka ayakların oturakta, ön ayaklar arkadaşımın sırtında. utanmasa... sanırım ahlaki bir çöküş yaşattık hayvana...
bunun içindir ki en güzeli gölgesi olmak kara kedinin. kedi düşse de gölgenin canı acımaz. acısa da... acır da orasını karıştırmayalım.
