her şey dün gece başladı. aylardır sessiz sedasız, hakan taşıyan triplerinde dolaşan cep telefonum o "dııt dıııt dııt dııııt" sesiyle titredi. "noluyo lan nooluyoruz? kim bu kıro gecenin bi vakti?" diye söylenirken bir emo ile muhatap olacağımı hiç düşünmemiştim. zaten böyle mallar hep beni bulur.
bu ne idüğü belirsiz, sesli ve sessiz harf kullanma özürlü arkadaş cevap vermedi hemen. sabahın 10'unda lütfedip cevap yazabildi sevgili emo kişisi.
-bn qizem yanls oldu snrm (cümle kurma özürlü olduğunu da anlamış oldum)
cevap yok. yani bir şey yazma gereği duymadım. "tamam yanlışsa yanlış, yapmışsın bi hata olabilir" dedim ve yatakta kıçımı dönüp yatmaya devam ettim mis gibi. fakat o da ne? emo kızımız cevap alamayınca sinirlendi. beni cool olmaya çalışan bi erkek de sanmış olabilir. bilemiyorum.
-ne var yha!
mesaja bak. ne ne var lan? bi şey bile demedim sana rahatsız. gerizekalı solucan ya.. hem uykumu bölüyorsun, hem hesap soruyorsun hem "ya"yı, benim güzel "yaa"mı "yha" diye yazma öküzlüğünü yapıyorsun. zaten, odamı mesken tutmuş sapık ve de psikopat sultan papağanım yabboş (evet ismi bu) sabahın 7'sinden beri "viyuuuuu viyuuuk vihuuuu huuuuu!" diye kafamı beynimi şey etmiş vaziyette, bir de yetmezmiş gibi bir emonun saldırısına maruz kalıyorum.
dayanamayıp yazdığım mesajım aynen şöyleydi:
-bok var! yanlışsa yanlış lan, rahatsız edip durma!
-yha qerizkl nmramı kydtme sakn!
ölür müsün öldürür müsün?! lan mal hatun, ben senin numaranı kaydedip ne yapayım? emo serial killer olacağım, az kaldı. *
