yalnızlık insanın kendisine benzer. aynaya bakmaktır kocaman bir okyanusun kenarında ve duvarda kendi gölgeni görememektir yalnızlık. ışığın ardınızdan vurmaması sebep değildir bunlara. yalnızlık gürültünün içerisindeki sessizliğe benzer, terkedilmiş bir şehrin uğultusuna... yorgunluğa benzer birazda tüm iliklerde hissedilen, düğümlenir boğazınıza ve ne yutsanız hep yalnızlığınıza takılır.
ne zaman sokağa çıksanız, kimseyi tanımadığınızı farkettiğinizde, size evinizi hatırlatan ağaç gibidir yalnızlık, arada bir kılık değiştirir. köklüdür çünkü hayatınızın her döneminde vardır. çektiğiniz yalınlığın sebebi başka olsa da sancısını hep aynı yerde hissedersiniz. parmak uçlarınız acır en çok, kendinize dokunduğunuzda. teninizin rengine işler yalnızlık, siyaha benzer biraz, biraz da kırmızıya...
