mutluluğun tadına başkalarının yanında varmış,
başkaları ile yaşadığı mutluluğu onlardan ayrılınca bulamamış,
zaman geçtikçe daha başkaları olmuş ve onlarla da mutlu olmuş,
tekrar yalnız kaldığında yine mutsuz olmuş ve özlemleri artık daha da fazlalaşmış çünkü bu sefer özlediği daha fazla başka varmış.
başkaları ile mutu olmaya alışmış olan kişi, en son ayrıldığı başkalardan sonra bir daha asla başkaları olsun istememiş, çünkü artık korkuyor ve başkaları çoğaldıkça daha da çok parçaya ayrılacağını düşündüğü kalbi için daha da çok endişeleniyormuş. ama engel olamayacağını bilmiyor ve sürekli başkalarıyla tanışıyormuş. son başkasından ayrıldıktan sonra bu hale gelmiş ve yazmaya karar vermiştir.
