saba tüner'in* porselen çanağı kendisine feda olasıca.
duydum ki gitmiş buralardan.
dün gece beni aradı, ilk defa bir telefonu meşgule düşürmenin tarifsiz zevkiyle, biraz sonra mesaj attım. otobüsteyim lan ben, tatile gidiyorum dedim.
belki de açsam, "uyku hapları bu dünyadaki son rızkımmış, elveda bebek" diyecekti.
şimdi o kadar pişmanım ki.
kendisine söz verdiğim gibi şiirini besteleyeceğim ve mezarının başında senfoni orkestrası eşliğinde seslendireceğim.
"sen bu satırları okurken
cehennemi tutuşturacaksın"
