her an her saniye ölümün soğukluğunu hissettiğiniz,azrailin çok yakınınızdaki ayak seslerini duyar gibi olduğunuz yerdir yoğun bakım.neden mi ?
sabaha karşı herkesin en tatlı uykusunda olduğu bir saatte beş dakikalığına asistan odasına kestirmeye gidip henüz başınızı koltuga dayadığınız bir anda çalan telefonu açıp hemşire hanımın doktor bey koşun hasta arrest oldu demesiyle dörtnala hastanın yanına koştugunuz ve hastayı tekrar entübe edip hemşire hanımlarla hastayı hayata döndürmek için adete zamanla yarıştığınız,1 saat boyunca hastayı ambulayıp müdahalede bulunmaya çalıştığınız bir durup bir çalışan kalbinin düzenli çalışması için atropinleri adrenalinleri peşin sıra yapıp bir yandan da resüste ettiğiniz hastanın monitöründe asistol yazısını görüp ölüm saatini girdiğiniz yerdir yoğun bakım.
ananın,babanın,eşin,kardeşin en içten yakarışı ve çaresizliğidir yoğun bakım.imkansızı istemek,imkansıza inanmak istemektir yoğun bakım.
konjenital kronik bir kalp hastalığı olan 24 yaşındaki burcunun annesinin kızını görmeye geldiği an elindeki su şişesini hemşireye uzatıp ''hemşire hanım bu zemzem suyu,ne olur burcunun dudaklarına biraz sürermisiniz?bir umut belki iyileşir'' deyip hemşirenin gözyaşları içinde,annenin ziyaretinin hemen ardından bu durumu uyguladığı yerdir yoğun bakım.
her zaman kötü değildir yoğun bakım,intoksikasyonla şuuru kapalı kalbi durmak üzere gelen bir hastayı 5 gün sonra yürüyerek ailesine teslim etmektir yoğun bakım.
en nihayetinde zordur yoğun bakım. hasta olmak da,doktor olmak da,hemşire olmak da zordur yoğun bakımda.allah kimseyi düşürmesindir.
