adı yerli malı haftası olmasına rağmen, okulda yalnızca bir günle sınırlı bir kutlama yapılırdı.kutlama da; öğretmenin zoruyla evden getirilen gıdaları sınfta yemekti. zoruyla dedim ama aslen herkesin hoşuna giderdi bu aktivite. bir değişiklik olurdu sınıfta. buram buram meyve kokardı sınıf, tebeşir ve toz kokusuna inatla*. sonuçta ders de yapmazdık o günlerde.yerli malı ya "yiyip, içip, yatardık". böylece tam yerli işi olurdu. yalnız o günün enteresan ayrıntısı, meyvelere geçmeden önce yenilen yemeklerin kolayla* beraber tüketilmesiydi.
