doğruluğundan zerre şüphe edilmemesi gereken önermedir. mesai arkadaşını ezmek biraz karaktersizce gelebilir ancak buna ekarte etmek denmesi daha hoş olabilir.
şimdi reel şeylerle size sunayım bu gerekçeyi. bir kurumda çalışıyorum. benimle aynı pozisyonda aynı işi yapan bir başka arkadaş daha var. şimdiye kadar hiç ezmedim kendisini, hiç saf dışı bırakma gereksinimi duymadım. sebebi ise tamamen vicdani bişeydi. ulan hiç yakışmaz bana derdim ancak fikirlerim tamamen değişti.
efendiler düşünün ki bu birlikte çalıştığınız arkadaşınız çarpım tablosundan habersiz bir insan olsun. düşünün ki yaptığınız iş aylık yaklaşık 1.5 trilyonluk bir hesap işi olsun. düşünün ki excel'den zerre çakmayan bir insanla çalışın. düşünün ki karar verme yetisine özelliğine sahip olmayan, korkak ve ürkek birisiyle aynı işi yapıyorsunuz. bütün mekanizma sizin üzerinizden yürüyor olsun.
bu arkadaşın tek özelliğinin genel müdür tarafından tanınıyor olduğunu düşünürseniz sinirleriniz bozulabilir. lan bir insan bu kadar aptal olup bu kadar bu kadar önemli bir işte nasıl çalışır anlamıyorum.
şimdi bu arkadaşı ezmesem nasıl yükselir ya da sivrilirim? imkansız birşey. bu zamana kadar yapmadım zira hoş olmazdı ancak özel sektör gerçekten böyle bir yapılanma. bu arkadaşın artık şansı var mı? onu da kimse bilemez.
size nacizane tavsiyem, kesinlikle kimseyi tanımayın. kariyeriniz ve geleceğiniz için karakterinizi ve şerefinizi satmayın ancak kimseye de acıyıp önünüze engel olmasına müsade etmeyin.
ben mi? ben yaptım ve çok pişmanım. şimdi birden silip atamıyorum önümden ancak zamanla olacak.
